Το περίφημο master plan της επέκτασης του λιμανιού της Ραφήνας επιτέλους δημοσιοποιήθηκε, ενόψει της συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής. Και όπως πληροφορούμαστε προκρίθηκε το πιο “αισιόδοξο” σενάριο. Προς τι η αισιοδοξία; Ότι η Ραφήνα θα έχει ένα λιμάνι που θα ανταγωνίζεται τον Πειραιά σε αριθμό δρομολογίων, επιβατών και μεταφερόμενων οχημάτων.
Πως θα επιτευχθεί αυτό; Με τη δημιουργία τεράστιων κρηπιδωμάτων που θα δημιουργήσουν θέσεις για ταυτόχρονη στάθμευση 8 ταχύπλοων και 7 συμβατικών πλοίων. Οι συνημμένες εικόνες του σημερινού λιμανιού και του προτεινόμενου (με “αισιόδοξη” διάθεση) μιλάνε από μόνες τους. Τεράστιες κατασκευές που αλλοιώνουν αισθητικά την εικόνα της πόλης και του λόφου του Αγίου Νικολάου, όπως φαίνονται από τη θάλασσα και την ακτογραμμή. Λιμάνι μικρών σκαφών, με είσοδο που θα υποχρεώνει τα μικρά σκάφη να διέρχονται πολύ κοντά από την πλαζ της Ραφήνας, ουσιαστικά καταργώντας την κολυμβητική χρήση για τους τελευταίους πιστούς φίλους της. Υδατοδρόμιο μέσα στο λιμενικό καταφύγιο! Παραλιμάνια λεωφόρος με 3 λωρίδες ανά κατεύθυνση που υπογειοποιείται προς τα δυτικά αφού όμως καταλαμβάνει ολόκληρο το χώρο από το γήπεδο και το ξενοδοχείο ΑΥΡΑ έως τη σημερινή είσοδο του λιμανιού. Και οι πεζοί; Αφήνει ένα στενό διάδρομο για τους επιβάτες και τις αποσκευές τους. Οι κάτοικοι της πόλης, σύμφωνα με το “αισιόδοξο” σενάριο και οι απλοί επισκέπτες της δεν έχουν καμιά δουλειά σε ένα λιμάνι απάνθρωπο, παραδομένο στα ΙΧ. Και για ποιο λόγο να γίνονται βόλτες στο λιμάνι, ειδικά το καλοκαίρι; Για εισπνοή καυσαερίων από πλοία και διερχόμενα φορτηγά; Οι βόλτες για ψυχαγωγία, άσκηση, κοινωνική δραστηριότητα “βλάπτουν σοβαρά την ανάπτυξη”.
Ποια ανάπτυξη όμως; Των μεταφορών. Και του τουρισμού σε νησιά όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη και η Πάρος, που συνεισφέρει μεν σε εθνικό επίπεδο, αλλά δεν αγγίζει την τοπική οικονομία της Ραφήνας. Και βέβαια ούτε κουβέντα, στο “αισιόδοξο” σενάριο, για τις μικρές επιχειρήσεις και τις κοινωνικές επιπτώσεις. Πως θα επιβιώσουν με τον προτεινόμενο σχεδιασμό; Όταν το λιμάνι με το νέο παραλιμάνιο δρόμο αποκόπτεται πλήρως από την πόλη, ενώ οι επιβάτες θα φεύγουν με τα ΙΧ τους από τις “γρήγορες” υπόγειες σήραγγες. Και όλα αυτά τα κτίρια εστιατορίων, αναψυκτηρίων, καφέ; Έχει ληφθεί υπόψη η χωρητικότητα των αντίστοιχων χρήσεων της πόλης και η δυνατότητα επιβίωσης αυτών που λειτουργούν σήμερα;
Δεν είμαστε εναντίον της ανάπτυξης. Ούτε σε τοπικό, ούτε σε εθνικό επίπεδο. Ανάπτυξη όμως όπως έχει γίνει σε ορισμένες πόλεις άλλων χωρών, όπου συμβιώνουν αρμονικά με τα λιμάνια τους. Και αφήνουν χώρο για περιπάτους, ψυχαγωγία, πολιτιστικές δραστηριότητες, αλλά και υποδοχή επισκεπτών που επιλέγουν μια παραθαλάσσια πόλη για τη φυσική ομορφιά, τον πολιτισμό και τη γραφικότητά της. Ούτε απαιτούμε να μη γίνουν έργα ασφάλειας των λιμενικών δραστηριοτήτων. Ούτε απορρίπτουμε προτάσεις, όπως ένα συνεδριακό κέντρο, που υπό προϋποθέσεις, αν δεν υποβαθμίζει αισθητικά την περιοχή, μπορεί να λειτουργήσει αναπτυξιακά. Όχι όμως σε μια πόλη που μέσα στα επόμενα χρόνια θα την έχει καταπιεί το λιμάνι της, εφόσον το “αισιόδοξο” σενάριο γίνει πραγματικότητα.
Θα επανέλθουμε σύντομα με τα περίφημα ΛΟΤ (Λιμενικά Οικοδομικά Τετράγωνα) Μαρίκες και Μπλε – Κόκκινο Λιμανάκι.
ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΗΡΕΑΣ
