Πριν από μερικούς μήνες ακούσαμε για έναν άγνωστο ιό, αρκετά μεταδοτικό και ελαφρά θανατηφόρο που ανακαλύφθηκε από έναν Κινέζο γιατρό. Το νέο έπαιζε στις διεθνείς ειδήσεις αλλά στην κατηγορία των ειδήσεων που απλά χρησιμεύουν για «μπούγιο». Να «γεμίσει» το δελτίο.
Κανείς μας δεν περίμενε αυτό που ακολούθησε. Κανείς δεν θα μπορούσε να το φανταστεί. Κι όμως σε λίγο συμπληρώνεται ένας χρόνος που ο κορωνοϊός μπήκε στην ζωή μας. Τί κι αν μας φαίνεται αιώνας; Είναι μόλις δώδεκα μήνες. Δώδεκα μήνες όπου φανερώθηκαν και μεγεθύνθηκαν όλες οι παθογένειες σε όλους τους τομείς της (όποιας) «κανονικότητάς» μας, τόσο στην κοινωνία μας όσο και σε πιο προσωπικό επίπεδο. Ένας χρόνος όπου «κατάρρευσαν» μύθοι, πεποιθήσεις κι αυταπάτες.
Ναι ένα τόσο δα απειροελάχιστο σωματίδιο κατάφερε να αποκαλύψει όλα όσα είχαμε κρύψει κάτω από το χαλί, έφερε στο φως τους «σκελετούς» που κρύβαμε στην ντουλάπα! Και φτάσαμε στο σήμερα…ο καθένας μας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά, γιατί όλοι είμαστε διαφορετικοί.
Στο Lockdown Vol. 1, η ψυχολογία μας ήταν αλλιώς. Βλέπαμε τί γινόταν στις αλλές χώρες. Πιστέψαμε ότι θα ήταν για λίγο. Βλέπαμε τον καιρό να φτιάχνει…πιστέψαμε ότι μέχρι εκεί θα ήταν. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν λίγο υπομονή ακόμη. Λίγο υπομονή…
Οι περισσότεροι την κάναμε. Πειθαρχήσαμε. Όχι επειδή είμαστε κοινωνικά και ατομικά υπεύθυνοι (πόσο με τρομάζουν αυτές οι «ταμπέλες»…), αλλά κυρίως γιατί πιστεύαμε (ελπίζαμε) ότι το καλοκαίρι θα τελείωνε ο εφιάλτης!
Ακόμη κι έτσι οι επιπτώσεις στην ψυχολογία μας ήταν πολλές. Ξύπνησαν βαθία κρυμμένες φοβίες. Κλονίστηκε η ψευδαίσθηση της «ασφάλειας». Κι ως τραγική ειρωνεία…η πολύ «οικειότητα»…η πολύ «γνωριμία» έριξε τις «μάσκες». Σε άλλους ξύπνησε τον καλύτερο τους εαυτό και σε κάποιους άλλους τον χειρότερό.
Μέχρι το δεύτερο lockdown οι συνθήκες και πάλι άλλαξαν. Τα ενδιάμεσα μέτρα μας και περιορισμοί μας κούρασαν. Οι οικονομικές επιπτώσεις (τους περισσότερους) μας τσάκισαν. Θέλετε κι ότι το καλοκαίρι δεν ήταν όσο ανάλαφρο πιστεύαμε; Θέλετε να βάλουμε κι ότι τα προηγούμενα τραύματα δεν επουλώθηκαν «επαρκώς»; Θέλετε ότι ο κορωνοϊός έδειξε νωρίτερα από το αναμενόμενο τα δόντια του και κόντρα στις προβλέψεις; Ίσως κι επειδή οι «συνωμοσίες» πήραν φωτιά κι οι τρομακτικές σοκαριστικές εικόνες από γειτονικές χώρες κόπηκαν. Τα όποια σχέδια που δεν πρόλαβαν να πάρουν μορφή κι άρχισαν να ματαιώνονται μαζί με τις προσδοκίες μας.
Όλ’ αυτά μαζί συνθέτουν μία πολύ δύσκολη συνθήκη στην οποία καλούμαστε (ξανά-μανά) να πειθαρχήσουμε και να βάλουμε για άλλη μια φορά την ζωή μας, τα σχέδιά μας και τα όνειρά μας στο pause. Να ρίξουμε και πάλι διαφημίσεις!
Το χιούμορ ως όπλο δεν έχει πλέον την ίδια δύναμη. Δεν μπορούμε να διασκεδάσουμε πλέον τους φόβους μας με την ίδια ευκολία. Η σκληρή πραγματικότητα μας πρόλαβε. Διχαστήκαμε σε υπεύθυνους, ανεύθυνους, ψεκασμένους, αψέκαστους, νεολαία κι ευπαθείς ομάδες!
Ο κυριότερος προβληματισμός όλων μας αυτήν την φορά είναι η διάρκεια. Για πόσο θα χρειαστεί αυτή την φορά να πέσουμε σε «χειμερία νάρκη»; Ξέρουμε ότι δεν θα είναι για τρεις εβδομάδες. Όλοι ξέρουμε…ασχέτως αν δεν θέλουμε καν να το σκεφτόμαστε ότι τα Χριστούγεννα αυτά, θα είναι (αν όχι «κλεισμένα») «μουδιασμένα»! Δεν θα είναι η γνώριμη εορταστική & οικογενειακή ατμόσφαιρα! Αυτό το μάθημα το μάθαμε στο Lockdown Vol. 1.
Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε κι αυτήν την δύσκολη κι αβέβαιη περίοδο με όσο το δυνατόν λιγότερες επιπτώσεις στην ψυχολογίας μας; Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι και πολύ προσωπικοί, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του καθενός μας. Αλλά ένας είναι πιο προσιτός, πιο απλός και πιο κοινός. Η επικοινωνία! Απλά… να μιλάμε!
Το σώμα μας μπορούμε και οφείλουμε να το προστατεύσουμε με όλα τα μέσα που έχουμε. Μάσκες, προσωπική υγιεινή, αποστάσεις, μείωση των κοινωνικών επαφών και των μετακινήσεων. Την ψυχική μας υγεία όμως θα την διασφαλίσουμε με την εξωτερίκευση των φοβιών μας, ανασφαλειών μας, προβληματισμών μας. Μπορούμε να μεταδώσουμε ακόμα και την θετική μας διάθεση στον συνομιλητή μας. Ναι, δεν θα εκφράσουμε το ενδιαφέρον μας, την συμπαράστασή μας ή ακόμη και την χαρά μας με μια αγκαλιά, μ’ ένα χτύπημα στην πλάτη, με την φυσική μας παρουσία, αλλά μπορούμε να σταθούμε δίπλα σε κάποιον, ως ακροατές. Μπορούμε να αυτοθεραπευτούμε μιλώντας! Μπορούμε να έρθουμε κοντά με τους άλλους σημαντικούς ανθρώπους στην ζωή μας ουσιαστικά. Ίσως, ακόμα πιο ουσιαστικά, απ’ ότι όταν είχαμε την «πολυτέλεια» της προσωπικής επαφής!
Δεν είμαστε όμως μόνοι! Όλοι φοβόμαστε, όλοι δυσκολευόμαστε να προσαρμοστούμε, όλοι προβληματιζόμαστε! Άλλοι περισσότεροι κι άλλοι λιγότερο. Η μόνη διέξοδος που έχουμε είναι η επικοινωνία κι η αλληλοβοήθεια. Η συμπαράσταση του ενός προς τον άλλον. Η ενσυναίσθηση!
Όταν όλα βαραίνουν μέσα μας, πρέπει να βγαίνουν προς τα έξω. Αλλά ακόμη κι η πιο ευχάριστη σκέψη, η πιο μικρή ελπίδα που θα εκφραστεί μπορεί να μεταδώσει την αισιοδοξία της. Οι μπερδεμένες σκέψεις, τα θολά όνειρα, τα ακαθόριστα σχέδια μπαίνουν σε μιά σειρά μόνο όταν εκφράζονται!
Μένουμε λοιπόν σπίτι αλλά…μένουμε ενωμένοι. Μένουμε ασφαλείς αλλά…μένουμε σε επαφή. Μένουμε υγιείς όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά!
Ας μην το ξεχνάμε…Όλα είναι στο μυαλό μας και όλα είναι δυνατά!
Μικέλα Καϊκάρη
Life Coach -Na Milas Life Coaching
Τηλ.: 22943 04355 – 6932 804864
E-mail: na.milas.coaching@gmail.com
=======================================================
Ακολουθήστε μας στην σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλα τα νέα
=======================================================
