Η Πνευματική Πύλη του Δωδεκαημέρου!
Του Κυριάκου Κόκκινου* (άρθρο στην εφημερίδα Polis)
Μέσα στα εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια εμφάνισης του ανθρώπου στον κόσμο, το είδος μας εξελίχθηκε βιολογικά, αλλά και ψυχοπνευματικά. Έτσι είναι χαρακτηριστικό της πλέον ώριμης εξελικτικά φάσης της ανθρωπότητας ότι δεν μεγάλωσε μόνον το μέγεθος του εγκεφάλου μας, επιτρέποντάς μας να αναζητούμε απαντήσεις σε πολύπλοκα θέματα, αλλά κυρίως ότι ξεφύγαμε από τον εγκλωβισμό στην εξασφάλιση μόνο της ζωικής επιβίωσης, για την αναζήτηση ενός αληθούς νοήματος της ζωής και του ρόλου μας εντός του Κόσμου.
Οι απαντήσεις στα καθολικά υπαρξιακά ερωτήματα των τελευταίων χιλιετιών, διερευνήθηκαν από πολλούς κι οι απαντήσεις φωτίσθηκαν εσχάτως με ολοκληρωμένο τρόπο μέσω της έλευσης του Θεανθρώπου, του Βίου, της Διδασκαλίας, των Παθών και της Ανάστασής Του. Δυστυχώς όμως τα μάτια της ψυχής παραμένουν κλειστά για πολλούς.
Το Άγιο Δωδεκαήμερο, δηλαδή η ιερή και εορταστική περίοδος από τα Χριστούγεννα έως την παραμονή των Θεοφανείων, έχει αγκαλιαστεί μεν από την υφήλιο, πλην όμως μεταπίπτοντας σε μία ευκαιρία διασκέδασης αντί ψυχαγωγίας, δηλαδή ουσιαστικά διασκορπισμού μας σε πάσης φύσεως υλικές απολαύσεις, που μας απομακρύνουν από την οδό μέσω της οποίας μπορούμε να βιώσουμε τις πραγματικές Αλήθειες.
Με έντεχνο έτσι τρόπο ζούμε στην πλάνη του να εορτάζουμε πνευματικές εορτές χωρίς Πνεύμα, χωρίς να μας αγγίζουν στο ελάχιστο, ζώντας στην εξωτερικότητα, απομακρυνόμενοι της Οδού, η οποία και μόνον άγει στην έξοδο από την υλική διττότητα , το διαχωρισμό, την έλλειψη νοήματος και εν γένει την πτωτική κατάσταση του ανθρώπου, που βιώνουμε ως δυστυχία και θάνατο.
Με την αποϊεροποίηση και μετατροπή των ιερών μας εορτών σε κοσμική πανήγυρη χάνουμε την ευκαιρία να «ψυχαγωγηθούμε», να καθοδηγηθούμε δηλαδή ψυχικά, μέσω ησυχίας, προσευχής, μετοχής στα μυστήρια και συνεπών με αυτά πράξεων, ως ψυχές, που βαδίζουν στην Οδό για να καταστούμε μέτοχοι των Θείων Ενεργειών. Θα ήταν επωφελέστερο για όλους οι 12 αυτές ημέρες να αποτελούν μία ετήσια ευκαιρία αποκωδικοποίησης της πορείας μας κατά τη διάρκεια της ζωής μας, από τη γέννησή μας εν πνεύματι, ως εν δυνάμει Όντα, κατά τα πνευματικώς συντελούμενα Χριστούγεννα, έως τη Φώτισή μας κατά τα Άγια Θεοφάνεια, μεταμορφωνόμενοι σε εν ενεργεία Όντα.
Χριστούγεννα είναι για τον καθένα μας η γέννησή του εν πνεύματι, οπότε κι ευθύς έκαστος αναλαμβάνει να «κουβαλήσει το σταυρό του», ως στάδιο παίδευσης, αποκαλύπτοντας έτσι σταδιακά, κατά τη διαδρομή του στον κοσμικό Γολγοθά και κατά την ετήσια αναβάπτιση κι αναγέννησή του δια τη βίωσης των Θείων Μυστηρίων, το «άγαλμα της ψυχής» του, τη θεία εικόνα του, ομοιουμένος έγχρονα και σταδιακά προς το Πρότυπό του.
Είναι μία λυτρωτική πορεία, που ως αποτέλεσμα εξελικτικής διαδικασίας τελείωσης του πνευματικού ανθρώπου, ξεκινά με την ελεύθερη βούλησή του, που περισσότερο από τα υλικά εδέσματα, τροφή, νερό και αέρα, ζητά να συνδεθεί με τις Θείες Ενέργειες και Χάρη, στις οποίες και ενδόμυχα παραδίδεται, με εμπιστοσύνη, ταπεινότητα και επίγνωση, συνεχίζοντας τον καλό αγώνα της Εντελέχειας! Περνώντας όλοι από τη Θεία αυτή Πύλη, εύχομαι να ζήσουμε έμπρακτα μία ένθεη χρονιά, με φώτιση σε κάθε μας βήμα και επιλογή!
*Δικηγόρος, Διαπραγματευτής, Διαμεσολαβητής, CSAP, Coach, Εκπαιδευτής Ενηλίκων
