του Κωνσταντίνου Πλατή,Κατοίκου Ραφήνας,Δευτεροετούς Φοιτητή Φιλολογίας ΕΚΠΑ
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από εκείνον τον Αύγουστο του 2018 που, έχοντας αφήσει πίσω μου τον μόχθο τον μόχθο των Πανελλαδικών Εξετάσεων, πληροφορήθηκα ότι είχα καταφέρει να εισα-χθώ στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Ωραία! Θα σπουδάζω στον τόπο μου!», σκέφτηκα κι έσβησε μεμιάς από μέσα μου το άγχος· άγχος για την εύρεση των απαραίτητων για σπουδές στην Επαρχία χρημάτων, άγχος για τη μετακόμιση, άγχος για τις μετακινήσεις από τον τόπο σπουδών στον τόπο μόνιμης κατοικίας. Γενικά, τέλος το άγχος. Ζήτω η χαλάρωση! Σπουδές στον τόπο μου, λοιπόν, με όλες τις ανέσεις και χωρίς να στερηθώ τίποτα!
Αγνοούσα, όμως, μία πολύ πρακτική πτυχή του όλου ζητήματος: την καθημερινή μετακίνησή μου από το σπίτι μου στη Ραφήνα προς τη Σχολή μου, στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου. Βλέπετε, ο ενθουσιασμός που με είχε καταλάβει δεν με άφησε να εννοήσω πως πρόκειται για καθημερινή οδύσσεια. Αυτό γιατί η πόλη μας είναι ναι μεν το δεύτερο λιμάνι της Αττικής, υφιστάμενη όλα τα αρνητικά που συνεπάγεται η ξαφνική και υπέρμετρη ανάπτυξη του λιμένος Ραφήνας, αλλά δεν έχει αποκτήσει ακόμα μία αξιοπρεπή συγκοινωνιακή σύνδεση με το «κλεινόν άστυ», αντάξια της σημα-σίας της για την οικονομία ολόκληρης της περιοχής αλλά και της ταλαιπωρίας που όλοι μας υφι-στάμεθα λόγω της τερατογένεσης του λιμανιού, της οποίας τις αρνητικές επιπτώσεις θα περιόριζε.
Έτσι, σύντομα συνειδητοποίησα εκ του αποτελέσματος (και το βίωσα στο… πετσί μου) ότι, για να πηγαίνω στη Σχολή μου είμαι υποχρεωμένος να πραγματοποιώ μία καθημερινή μικρή οδύσσεια, διάρκειας περίπου μιάμισης ώρας. Και εξηγούμαι:
- 30΄ – 35΄ στο λεωφορείο 314, διανύοντας ολόκληρη τη διαδρομή του (Ραφήνα [Τέρμα 314] – Στ. Δουκίσσης Πλακεντίας)
- περίπου 25΄ στο μετρό, από Δουκίσσης Πλακεντίας μέχρι το Σταθμό «Ευαγγελισμός»
- περίπου 25΄ στο λεωφορείο από τον Σταθμό «Ευαγγελισμός» ως την Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου
Κι όλα αυτά χωρίς να συνυπολογίσουμε την πιθανή καθυστέρηση που μπορεί να προκύψει λόγω καθυστερημένων ή ματαιωθέντων δρομολογίων, κυρίως των λεωφορείων του ΟΑΣΑ, τον γενικότερο χρόνο αναμονής στις στάσεις των λεωφορείων και στους σταθμούς του μετρό, τις φορές που δεν έχω καταφέρει να επιβιβαστώ σε κάποιο μέσο λόγω του υπερβολικού συνωστισμού. Οι φοιτητές, και δη οι Ραφηνιώτες, καταλαβαίνουν πλήρως τι εννοώ.
Αν, λοιπόν, αθροίσουμε τον χρόνο που μου χρειάζεται για να μεταβώ από τη Ραφήνα προς τη Σχολή φοίτησής μου και τανάπαλιν, κάνοντας χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, πρόκειται για συνολικά τρεις περίπου ώρες νεκρού χρόνου. Ώρες που ένας φοιτητής μπορεί να αφιερώσει στην απαραίτητη ανάπαυσή του (Ναι! Δεν «αράζουμε» στα Πανεπιστήμια!) και στην απαραίτητη για την πνευματική του πρόοδο μελέτη. Και δεν είναι μόνο αυτό. Οι πρωινές οφειλόμενες στα Μέσα Συγκοινωνίας καθυστερήσεις μπορεί να αποβούν ολέθριες για τις σπουδές ενός φοιτητή που φοιτά σε ένα τμήμα με εργαστήρια και υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, όπως πολλά από αυτά που βρίσκονται στην Πανεπιστημιούπολη και στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου. Εκτός αυτού, σε κάθε εξεταστική περίοδο πιθανή καθυστέρηση μπορεί να στοιχίσει στο φοιτητή να μη γίνει δεκτός στην εξέταση του μαθήματος. Επιπλέον, η όλη κατάσταση δυσχεραίνεται από τις απεργιακές κινη-τοποιήσεις που, από καιρού εις καιρόν, αποφασίζουν οι εργαζόμενοι στις Δημόσιες Συγκοινωνίες, καθιστώντας την πρόσβαση των φοιτητών στις Σχολές τους και την αναχώρηση από αυτές πραγμα-τική ανάβαση στο Γολγοθά. Και δεν είμαι ο μόνος μου υφίσταται αυτήν την ταλαιπωρία. Πάμπολλοι είναι οι συντοπίτες μας φοιτητές στα Πανεπιστήμια της Αθήνας.
Την ίδια στιγμή, άλλοι δήμοι, που μπορεί και να βρίσκονται εγγύτερα στην Πανεπιστημιούπολη και στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου από τη Ραφήνα ή να εξυπηρετούνται καλύτερα συγκοινω-νιακά από αυτήν, όπως ο Δήμος Αμαρουσίου, ο Δήμος Ηλιούπολης, ο Δήμος Μεταμόρφωσης, τα Λιόσια, ο Δήμος Αχαρνών κ.α. έχουν μεριμνήσει για τη διάθεση λεωφορείου για τη μεταφορά των φοιτητών που κατοικούν εντός των ορίων τους. Αυτό το μέτρο διευκολύνει την απρόσκοπτη, γρή-γορη και άνετη μεταφορά των φοιτητών από τις πόλεις τους προς τα πανεπιστημιακά ιδρύματα φοίτησής τους, χωρίς την καθυστέρηση και την ταλαιπωρία που συνεπάγεται η διαρκής χρήση και εναλλαγή μέσων μαζικής μεταφοράς.
Σε αυτό το πλαίσιο, καθίσταται σαφές ότι οι κάτοικοι του Δήμου Ραφήνας – Πικερμίου φοιτητές στερούνται παροχών που για συναδέλφους τους κατοίκους άλλων περιοχών είναι αυτονόητες, κάτι που φαίνεται ότι τους καθιστά λιγότερο προνομιούχους σε σχέση με άλλους συμφοιτητές τους και δυσχεραίνει τον καθημερινό αγώνα που πραγματοποιούν ώστε να ολοκληρώσουν εγκαίρως τις σπουδές τους, για να προσφέρουν ως επιστήμονες στην κοινωνία της πόλης μας.
Με λίγα λόγια, φρονώ πως είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη η δρομολόγηση μίας δωρεάν λεωφορειακής γραμμής από τον Δήμο Ραφήνας – Πικερμίου που θα αναλάβει τη μετακίνηση των κατοίκων της περιοχής μας φοιτητών τουλάχιστον προς την Πανεπιστημιούπολη και την Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, όπου και ο μεγαλύτερος αριθμός των φοιτητών.
