Συνέντευξη της Ελένης Φιλίνη στον δημοσιογράφο Βασίλη Νικόλαο Βιτσιλόγιαννη
(IG: @vassiliosvitsilogiannis)
Θυμάστε με χαρά τα παιδικά σας χρόνια και πως βιώσατε την απουσία του πατέρα σας στο εξωτερικό;
Όταν είσαι παιδί είναι όμορφα τα παιδικά σου χρόνια, αλλά ήμουν μοναχοπαίδι και ωρίμασα νωρίτερα λόγω του ότι ο πατέρας μου υπέστη μία οικονομική καταστροφή και αναγκάστηκε να φύγει στο εξωτερικό. Την παιδική ηλικία δεν την βίωσα όπως άλλα παιδιά και μπορώ να πω ότι περισσότερο έπαιξα μεγάλη πάρα ως παιδί.
Θέλω να μου περιγράψετε τη στιγμή όπου είπατε στον εαυτό σας ότι εγώ θέλω να ακολουθήσω το δρόμο της υποκριτικής;
Πάντα έλεγα θέλω να γίνω ηθοποιός, θέλω να γίνω χορεύτρια. Είχα μεγάλη τρέλα με το χώρο, από εννέα χρονών ξεκίνησα το χoρό. Η τηλεόραση έκλεινε τότε 12 η ώρα και καθόμουνα μέχρι αργά να δω τηλεόραση και μητέρα μου μου έλεγε παιδάκι μου αύριο το πρωί πως θα ξυπνήσεις να πας σχολείο και εγώ της έλεγα αυτό είναι το σχολείο μου εννοώντας την τηλεόραση. Πολλά παιδιά λένε θέλω να γίνω ηθοποιός, θέλω να γίνω χορευτής, αλλά εγώ ήμουν ταγμένη σε αυτό.
Είχατε κάποια πρότυπα όταν μπήκατε στο καλλιτεχνικό χώρο;
Τρελαινόμουν για τα αμερικανικά μιούζικαλ που έβλεπα στην τηλεόραση την Μπάρμπαρα Στρειζαντ και τη Λάιζα Μινέλι ως πρότυπα όταν ήμουν μικρή. Συνδύαζαν όλο το πακέτο μιας γυναίκας που ήξερε να τραγουδήσει, να παίξει και να χορέψει. Γιατί αυτή ήταν η φύση μου, γιατί η έκφραση με το χορό με οδηγούσε προς τα εκεί. Η τρέλα μου ήταν να γίνω χορεύτρια και μετά είδα ότι μπορούσα να πάω και στην δραματική.
Αισθάνεσθε ότι στο χώρο της υποκριτικής έχουν μπει άνθρωποι οι οποίοι δεν γνωρίζουν την τέχνη σας και ότι ήρθε ο καιρός να εγκαταλείψετε αυτό το χώρο κρατώντας το επίπεδο υψηλό;
Όχι δεν το αισθάνθηκα, γιατί δυστυχώς σε όλους τους χώρους υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν βρίσκονται αξιοκρατικά, αλλά οικογενειοκρατικά πλέον. Έτσι έχει γίνει η δουλειά μας αλλά και όλη η κοινωνία διέπεται από αυτό. Αυτό δεν με έκανε να τα παρατήσω. Η ζωή είναι μία μάχη και είμαι αγωνίστρια δεν εγκαταλείπω εύκολα μία μάχη και συνεχίζω έτσι ώστε να πετύχω αυτό που επιθυμώ.
Πως θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας ως θεατρική, κινηματογραφική ή τηλεοπτική ηθοποιό;
Είμαι καλλιτέχνης μέχρι το κόκκαλο έτσι θα τον χαρακτήριζα. Αλλά όμως ένα πράγμα πρέπει να ξέρουμε ότι η βάση του ηθοποιού είναι το θέατρο. Εκεί είσαι γυμνός με το κοινό εκεί μπορείς να αποδείξεις αν μπορείς να δείξεις στο κοινό σου τις ικανότητες σου.
Πότε μπήκε στη ζωή σας το τραγούδι;
Το τραγούδι ήταν από την αρχή, πάντα στις παραστάσεις μου συνδύαζαν χορό και τραγούδι. Σε μουσικές επιθεωρήσεις πάντα τραγουδούσα. Σε χώρους που είναι μόνο τραγούδι, επαγγελματικά έχει μπει τα τελευταία 14 τελευταία χρόνια. Βρίσκομαι σε διάφορα μαγαζιά που είναι μόνο για τραγούδι. Εμένα μ’ αρέσει να βλέπω τον κόσμο να διασκεδάζει να έρχεται άμεσα σε επικοινωνία μαζί μου, γιατί εκεί είμαι η Ελένη με τον κόσμο. Γίνεται μία παρέα μεγάλη κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Στο θέατρο είμαι ένας ρόλος και δεν είναι εύκολο ο κόσμος να επικοινωνήσει μαζί μου.
Έχετε μετανιώσει για λάθη που έχετε κάνει και προσπαθήσατε να τα διορθώσετε ή απλά τα αποδεχτήκατε και γύρισατε σελίδα;
Δεν μετανιώνω έτσι όπως ήταν τα πράγματα στη ζωή μου και στη δουλειά μου πορεύτηκα όπως ήταν. Αν ήταν διαφορετικά, μπορεί να ήταν όλα διαφορετικά. Αν ο πατέρας μου δεν είχε πάθει οικονομική καταστροφή τότε θα ήταν διαφορετική η ζωή για εμένα. Μπορεί να μην είχα ωριμάσει εγκαίρως μπορεί να ήμουνα ένας άλλος άνθρωπος. Τα βιώματα σε κάνουν αυτό που είσαι.
Τι είναι αυτό που καλλιτεχνικά δεν έχετε κάνει και θα θέλατε να κάνετε;
Έχω κάνει όλα όσα επιθυμούσα, αισθάνομαι πάρα πολύ γεμάτη. Έχω παίξει όλα τα είδη θεάτρου. Δεν έχω απωθημένα και τώρα να σταματούσα δεν θα με πείραζε. Απλά αγαπώ πάρα πολύ αυτό που κάνω για να σταματήσω και είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει συνέχεια να κινούμαι και μ’αρέσει να κάνω πράγματα, αγαπώ καθετί που κάνω. Αυτό που κάνω είναι πολύ σημαντικό. Η εργασία είναι ένα σημαντικό στοιχείο για τον άνθρωπο κι εμένα αυτό μ’ αρέσει, το κάνω από την ψυχή μου. Μας δίνει δύναμη.
Υπάρχουν στιγμές όπου αδειάζετε τη σκέψη σας και αφιερώνετε χρόνο σε εσάς;
Φυσικά και υπάρχει χρόνος και αφιερώνω σε μένα. Υπήρξε βέβαια διάστημα το οποίο δούλευα αρκετά, είχα αρκετές παραστάσεις και τα βράδια στα μαγαζιά που τραγουδάω. Αυτό που μ’αποφορτίζει είναι η θάλασσα. Θέλω να πηγαίνω να κολυμπάω και να διαβάζω βιβλία. Να ασχολούμαι με τα ζώα μου. Όταν μπορώ να ταξιδεύω να πηγαίνω σε μέρη και να γνωρίζω τους ανθρώπους τους.
Μιλήστε μας για τον αγώνα που δίνετε για τα αδέσποτα ζώα;
Είμαι μία φιλοζωική μόνη μου. Φροντίζω 20 γάτες και σκυλιά στην Κόρινθο στο εξοχικό μου. Έχω πάρα πολλά που φροντίζω. Ασχολούμαι να τα ταίζω γιατί αισθάνομαι καλά που προσφέρω σ’αυτά τα πλάσματα που έχουν την ανάγκη μας. Όταν φροντίζεις τα ζώα είναι πολιτισμός, τα ζώα σου δίνουν ζωή.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια, και αν υπάρχουν κάποια σχέδια στο μυαλό σας που γνωρίζετε ότι δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν απλά αυτά σας δίνουν δύναμη να συνεχίσετε;
Δεν έχω ανάγκη να παίρνω δύναμη για να συνεχίζω. Εγώ αγαπάω τόσο πολύ τη ζωή έτσι ώστε συνεχίζω να κάνω πράγματα. Αγαπώ τη φύση. Αγαπώ τα ζώα. Αγαπώ τον άνθρωπο. Αγαπώ τη δουλειά μου. Μπορώ να θέλω να κάνω χιλιάδες πράγματα, να κάνω κάποια άλλα που πολλές φορές δεν είναι εφικτό. Δεν μου γίνεται άγχος. Είμαι ένας στωικός άνθρωπος και αφήνω τα πράγματα να κυλήσουν. Το ποτάμι δεν το εμποδίζεις γιατί θα σε πνίξει. Η ζωή είναι ένα ποτάμι δεν μπορείς να βάλεις εμπόδια. Αν σήμερα κάνω κάποια πράγματα που αγαπώ και σέβομαι, πιστεύω ότι αύριο θα έρθει πάλι κάτι καλό. Έχω αυτή την φιλοσοφία στη ζωή.
Πως αντιδρά η Ελένη Φιλίνη στα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας;
Θύμωνα πολύ και πιστεύω ότι πρέπει να γίνουν πράξεις τα λόγια. Αν δεν υπάρχουν σε κάποια πράγματα παραδειγματικές τιμωρίες δεν θα αλλάξει η κατάσταση. Είμαι κάθετη. Δεν γίνεται με χάδι να αλλάξεις πράγματα. Ο άνθρωπος πρέπει να έχει παιδεία στο σχολείο. Να μάθει να σέβεται τον συνάνθρωπό του, την φύση, τα ζώα να σέβεται τα πάντα. Η παιδεία ξεκινάει από το σπίτι, το σχολείο και την κοινωνία. Zούμε σε μία κοινωνία όπου έχουν χαθεί οι αξίες. Βλέπω τη νέα γενιά να συμπεριφέρεται με βία και δεν πιστεύω ότι υπάρχει αυτή η κοινωνία. Σήμερα οι γονείς δεν προλαβαίνουν να ασχοληθούν με τα παιδιά τους, γιατί πρέπει να εργαστούν για να ζήσουν, επειδή οι συνθήκες είναι πάρα πολύ δύσκολες. Εύχομαι τα πράγματα να αλλάξουν. Αισθάνομαι ότι ζούμε σε μία εποχή τελείως διαφορετική και αντιδρώ σε αυτό. Και αναρωτιέμαι πολλές φορές πως γίνεται οι πολιτισμένοι λαοί να είναι πιο βάρβαροι από αυτούς τους λαούς που εμείς θεωρούσαμε βάρβαρους.
Εύχομαι κάποια στιγμή ο άνθρωπος να επιστρέψει στον άνθρωπο. Να σεβαστεί τον άνθρωπο.
Βασίλης Νικόλαος Βιτσιλόγιαννης
