Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!
Σαράντα μέρες προετοιμαζόμαστε γιὰ τὴ σημερινὴ γιορτή. Μπροστά μας τὸ «μέγα καὶ παράδοξον μυστήριον» τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως. Μὲ ἀσύλληπτο γιὰ τὴν ἀνθρώπινη διάνοια τρόπο, μὲ ὅρους μοναδικῆς καὶ ὑπερβάλλουσας ταπείνωσης, ὁ Κύριος καὶ Θεός μας «ἀνθρώποις ὤφθη ὅμοιος καὶ ἐν σπηλαίῳ τίκτεται» (Προεόρτιος Κανών, Ὠδὴ δ΄, Ἀπόδειπνον, ΚΔ΄ Δεκεμβρίου), ἐμφανίζεται ὡς ἄνθρωπος καὶ γεννᾶται σὲ σπήλαιο ζώων καὶ «φάτνην καταδέχεται», «ὁ ἀχώρητος παντί χωρεῖται ἐν γαστρί». Σκοπός τῆς Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου, ὁ ἁγιασμὸς τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ὁ ἀνακαινισμὸς τῶν πάντων. Συνέπεια δὲ τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως αὐτὸ ποὺ μαρτυροῦν δοξολογικὰ οἱ ἄγγελοι στὴ Βηθλεὲμ καὶ ψάλλουμε δοξολογικὰ στὶς ἀκολουθίες μας: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄ 14), δόξα τοῦ Θεοῦ στὸν οὐρανό, ἐπικράτηση εἰρήνης στὴ γῆ καὶ εὐαρέσκειας τοῦ Θεοῦ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους.
Καὶ εἶναι ἀλήθεια, βέβαια, ὅτι ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ ἀφορμὴ πηγαίας δοξολογίας τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπόδειξη τῆς ἀπροσμέτρητης ἀγάπης Του στὸν κόσμο. Τὸ δεύτερο ὅμως σκέλος τοῦ ἀγγελικοῦ ὕμνου δὲν φαίνεται νὰ ἐπαληθεύεται στὴν καθημερινότητα καὶ στὴν ἱστορία.
Μιὰ ματιὰ γύρω μας δείχνει τὴν κυριαρχία τῆς ἁμαρτίας καὶ τὴν ἀπουσία τῆς εἰρήνης. Πόλεμοι, πεῖνα, κοινωνικὲς ἀνισότητες καὶ ἀναταραχές, διχασμοί, μίση, διαιρέσεις, ἀναστατωμένες οἰκογένειες, ἀνειρήνευτες συνειδήσεις, μεταναστεύσεις λαῶν, κατάστροφὲς πολιτισμῶν, τρομοκρατία, ἀθεΐα, ὕβρεις καὶ ἀσέβεια, διωγμὸς τῆς πίστης καὶ γενικευμένη ἀπόρριψη τοῦ Θεοῦ, πραγματικὰ «συνοχὴ ἐθνῶν ἐν ἀπορίᾳ» (Λουκ. κα΄ 25).
Ἡ ἀπουσία τῆς εἰρήνης φαίνεται νὰ χαρακτηρίζει ἀκόμη καὶ τὶς χριστιανικὲς οἰκογένειες καὶ κοινωνίες καὶ δυστυχῶς ἐσχάτως καὶ τὴν Ἐκκλησία μας. Ἡ προσευχὴ τοῦ Κυρίου μας «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν» (Ἰω. ιζ΄ 21), νὰ εἴμαστε ὅλοι ἑνωμένοι, δὲν φαίνεται νὰ ἐπαληθεύεται στὴν ἐκκλησιαστική μας πραγματικότητα. Ἀκόμη κι ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι διαψεύδουμε μὲ τὴ ζωή μας τὸ Εὐαγγέλιο, ἔστω καὶ ἂν προσευχόμαστε «ὑπὲρ τῆς εἰρἠνης τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως».
Αὐτὸς ὁ διχασμὸς σκεπάζει τὶς ἄπειρες εὐλογίες τοῦ Θεοῦ, ἀποδομεῖ τὴ μαρτυρία Του, κάνει δυσδιάκριτη τὴν παρουσία Του, γεννᾶ ἀμφιβολίες, ἐμποδίζει τὴ θέα τοῦ μυστηρίου τῆς Βηθλεέμ, ἀπομακρύνει τὸ ἄκουσμα τοῦ ἀγγελικοῦ ὕμνου, δυσκολεύει τὴ χαρὰ τῆς τόσο μεγάλης ἑορτῆς, τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης καὶ ἔχει ἔρθει καὶ κομίζει τὴν εἰρήνη! Τὸ πρόβλημα ἀσφαλῶς δὲν εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ὁ ἐρχομός Του. Τὸ πρόβλημα εἴμαστε ἐμεῖς καὶ ἡ ὑποδοχή Του.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ εἰρήνη μέσα μας, στὰ σπίτια μας, στὶς μεταξύ μας σχέσεις, στὴν Ἐκκλησία μας, εἶναι ἡ ἀπόδειξη τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Ὁ Θεὸς ὀνομάζεται «Θεὸς τῆς εἰρήνης» (Β΄ Κορ. ιγ΄ 11), ὁ δὲ Χριστὸς «Αὐτός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφ. β΄ 14), καὶ Αὐτὸς προσφέρει τὴν «ἄνωθεν εἰρήνην», ποὺ «ὑπερέχει πάντα νοῦν» (Φιλιπ. δ΄ 7) καὶ ἀποτελεῖ θεῖο δῶρο καὶ καρπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Γαλ. ε΄ 22). Χωρὶς αὐτὴ τὴν εἰρήνη δὲν ἀντέχεται ἡ ζωή, δὲν ὑπάρχει ζωή, δὲν μποροῦμε νὰ ζήσουμε Χριστούγεννα! Καὶ αὐτὴ ἡ εἰρήνη εἶναι συνέπεια τῆς Γεννήσεως καὶ δῶρο τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ. Χαρίζεται ὅμως σὲ αὐτοὺς ποὺ προσεύχονται καὶ ἀγωνίζονται γι’ αὐτήν· «εἰρήνην διώκετε μετὰ πάντων καὶ τὸν ἁγιασμόν, οὗ χωρὶς οὐδεὶς ὄψεται τὸν Κύριον» (Ἑβρ. ιβ΄ 14), γράφει στοὺς Ἑβραίους ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
Ὁ Κύριος ἔφερε στὸν κόσμο τὴν εἰρήνη καὶ τὴν εὐδοκία Του, δηλαδὴ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν εὔνοιά Του στὸν ἄνθρωπο. Οἱ καρδιές μας πρέπει νὰ ἀνοίξουν καὶ νὰ δεχθοῦν καὶ νὰ χαροῦν τὸ δῶρο Του. Διάπυρη εἶναι ἡ προσευχή μας ὁ Κύριος νὰ κατασιγάζει τὰ πάθη, νὰ φωτίζει τὴ διάθεση καὶ νὰ κυριαρχεῖ ἡ εἰρήνη Του. Αὐτὴ εἶναι ποὺ θὰ μᾶς κάνει νὰ ζήσουμε κι ἐμεῖς φέτος «Ἀληθινὰ καὶ ἁγιασμένα Χριστούγεννα» καὶ καθὼς ἀνατέλλει τὸ 2020 μιὰ Νέα «Καλὴ καὶ εὐλογημένη χρονιά». Σᾶς τὸ εὔχομαι ἀπὸ καρδίας.
Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ Ἐνανθρωπήσαντι ἀγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† ῾Ο Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς ΝΙΚΟΛΑΟΣ
