Συμπληρώνονται 45 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και από την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967.
Το συνεχιζόμενο επί 45 χρόνια έγκλημα σε βάρος του κυπριακού λαού, με την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στις 20 Ιουλίου 1974 και την κατοχή του 37% της Κύπρου, φέρει τη σφραγίδα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Αυτή η ιστορία δεν παραγράφεται ούτε παραχαράσσεται, όσο κι αν προσπαθούν ορισμένοι, να εμφανίσουν τους πραξικοπηματίες άμοιρους ευθυνών και, ιδιαίτερα στις μέρες μας, το ΝΑΤΟ ως παράγοντα ασφάλειας και σταθερότητας.
Το δρόμο για την εισβολή είχε ανοίξει στις 15 Ιουλίου 1974 το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας και της ΕΟΚΑ Β’, επίσης με τις ευλογίες ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, σε βάρος της τότε κυπριακής κυβέρνησης Μακαρίου. Η εξέλιξη αυτή είχε άμεση σχέση με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, αλλά και με την αντιπαράθεση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ με τη Σοβιετική Ένωση.
Το κυπριακό πρόβλημα, διαχρονικά, είναι αναπόσπαστα δεμένο με τους σφοδρούς ανταγωνισμούς για τον έλεγχο της κρίσιμης γεωστρατηγικά περιοχής της Ανατολική Μεσόγειο. Σήμερα όλο και πιο καθαρά βλέπουμε πλέον, ότι η καπιταλιστική εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της Κύπρου δεν αποτελεί παράγοντα επίλυσης του προβλήματος, αλλά περαιτέρω εμπλοκής του.
Οι παρεμβάσεις των ΗΠΑ, χωρών της ΕΕ, της Ρωσίας, της Τουρκίας και άλλων, τόσο με τα γεωτρύπανα των μονοπωλίων τους όσο και με τα πολεμικά τους σκάφη, καθιστούν την Κύπρο εκ νέου “μήλον της Έριδος”, εγκυμονώντας νέους κινδύνους, για τους Κύπριους και για άλλους λαούς της περιοχής. Ούτε όμως μπορεί να υπάρξει δίκαιη λύση για τον κυπριακό λαό κάτω από την πίεση της εκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου και στο πλαίσιο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, αφού πρώτα από όλα αυτοί οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί εδώ και χρόνια, τουλάχιστον ανέχονται την τουρκική επιθετικότητα σε βάρος της Κύπρου. Είναι οι ίδιες δυνάμεις οι οποίες σήμερα προωθούν ένα νέο «σχέδιο Ανάν», διαμορφωμένο στη βάση της συνεκμετάλλευσης του υποθαλάσσιου πλούτου και στα πλαίσια συνομοσπονδιακής, διχοτομικής λύσης, που νομιμοποιεί την εισβολή της Τουρκίας το 1974 και την κατοχή στο βόρειο τμήμα του νησιού.
Δίκαιη λύση μπορεί να υπάρξει μόνο, όταν δοθεί λύση προς όφελος του λαού της Κύπρου, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με Κύπρο ανεξάρτητη, χωρίς ξένα στρατεύματα, βάσεις και εγγυήτριες δυνάμεις, Κύπρο με μία και μόνη κυριαρχία, με ενιαία διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια.
Μετά το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου, με το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή και κατοχή, ακολούθησε η κατάρρευση της λαομίσητης χούντας στην Ελλάδα. Το γεγονός αυτό κάθε χρόνο γιορτάζει η χώρα σαν επέτειο «αποκατάστασης της δημοκρατίας». Έτσι ουσιαστικά διατηρείται στην ιστορική μνήμη, μια συγκεκριμένη πολιτική πράξη εναλλαγής εξουσίας, που παίχτηκε στις 23 Ιούλη 1974, κάτω από την καθοδήγηση των αμερικανο-ΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών και είχε, μάλιστα προαναγγελθεί μία μέρα πριν, από τον τότε Αμερικανό υπουργό των Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ.
Η πολιτική αλλαγή στη μορφή της εξουσίας, που ήταν προϊόν συμβιβασμού και παρασκηνιακών διαβουλεύσεων ανάμεσα στη χούντα και των αστικών πολιτικών δυνάμεων, έγινε για να αντιμετωπιστούν οι ανεξέλεγκτες λαϊκές αντιδράσεις, καθώς και οι εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εξαιτίας του Κυπριακού.
Η αυξανόμενη ένταση και έκταση της αντιδικτατορικής πάλης του λαού και της «απείθαρχης» νεολαίας, η οποία δεν περιοριζόταν απλά και μόνο ενάντια στο χουντικό καθεστώς, αλλά έδειχνε πλέον να αποκτά αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά. Είχε ξεκάθαρο προσανατολισμό αμφισβήτησης της αμερικανο-ΝΑΤΟικής κυριαρχίας και των ντόπιων υπηρετών της.
Ο λαός και η νεολαία είχαν συνειδητοποιήσει το ρόλο των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ στην εδραίωση της χούντας. Το σύνθημα «ΚΑΤΩ η ΧΟΥΝΤΑ» συνοδευόταν με συνθήματα εναντίωσης στους αμερικανο-ΝΑΤΟικούς ιμπεριαλιστές, «ΕΞΩ αί ΗΠΑ» «ΕΞΩ το ΝΑΤΟ», απαιτώντας το διώξιμο των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων από την Ελλάδα και την αποκατάσταση μιας πραγματικής για το λαό δημοκρατίας. Το αντιδικτατορικό κίνημα ήταν μπολιασμένο με σαφές και συγκεκριμένο αντιιμπεριαλιστικό, αλλά και προοδευτικό, κοινωνικό περιεχόμενο, «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».
Σήμερα είναι υποκριτικό να μιλά κανείς για επέτειο «αποκατάστασης της δημοκρατίας» όταν στην αντίπερα όχθη αυτής της επετείου βρίσκεται ένας λαός, που όσοι είναι «τυχεροί» και δεν είναι μέσα στους 900.000 ανέργους, εργάζονται με πετσοκομμένα μεροκάματα χωρίς εργασιακά δικαιώματα, με μισό μεροκάματο μισό ένσημο (την τετράωρη εργασία), εκ περιτροπής εργασία και με πολλούς απ’ αυτούς απλήρωτους για μήνες κλπ.
Η ΚΕΘΑ, τιμά τους δημοκράτες στρατιωτικούς, που αγωνίστηκαν μαζί με τους υπόλοιπους αγωνιστές του λαού ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών, που βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν και διώχτηκαν από το καθεστώς της 21ης Απριλίου.
Η ΚΕΘΑ καλεί όλους και ιδιαίτερα τους συναδέλφους των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, να απομονώσουν τους υμνητές των δικτατόρων, να σταθούν στο πλευρό του λαού και ποτέ απέναντί του. Να αγωνιστούν όλοι μαζί για μια ζωή που μας αξίζει, με οδηγό τα συνθήματα που κυριαρχούσαν κατά την περίοδο της χούντας και συνεχίζουν να ισχύουν και στις μέρες μας:
«Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ» – «Ψωμί παιδεία ελευθερία»
19/7/2019
Η γραμματεία της Κίνησης για την Εθνική Άμυνα (ΚΕΘΑ)
